Om 19.30 was het eindelijk zover.

Het is nu 20.00uur ben aan het wachten op de telefoon van de Arts als ze klaar zijn met de ingreep. Papa en Lysanne waren er tegen 15.00 en dat was een hele opluchting voor Danisha. Lysanne en Danisha knuffelde enorm met elkaar. Samen spelen in de speelkamer en Lysanne hield de infuuspaal vast. Rond 17.00 was het mooi geweest voor Danisha, het warme eten kwam op de afdeling en het etenslucht hing overal. Tot 18.15 was het zachtjes huilen maar daarna schreeuwen en krijsen om eten!! Om 19.00uur ben ik naar de verpleging gegaan dat het zo niet langer kon en dat we nu de knoop gaan door hakken dit is ondragelijk voor Danisha. Lijk wel kindermishandeling! Net voordat de verpleging om 19.15 wou bellen naar de OK werden we gebeld dat ze kon komen. Afscheid genomen van Papa en Lysanne. Danisha is al met al 17 en half uur nuchter geweest en ik hoor nu op de gang dat ze over ons hebben. Het is gewoon schandalig dat je zo lang moet wachten. Maar we snappen ook wel dat spoed voorgaat. Om 19.30 waren we bij de OK en mama heeft voor de tijd een smurfen pak aangekregen met een muts. Ze kwamen handen te kort en mama mocht helpen en heeft bij Danisha het mondkapje gedaan vele kusjes hebben we elkaar gegeven. Toen je eenmaal lekker onder zeil was kon mama gaan. Nu maar wachten hoe het verloopt. Om 20.55 belde ze en de ingreep is goed gegaan. Ze zijn nog bezig met de laatste dingen en ze moet nog uitslapen. Ze hebben er goed aangedaan om de ingreep te doen de ontsteking zat al op een aantal plekken tegen de schedelbasis aan. Ze hebben nog een kweek weg gedaan van het pus. Ze dubben over wel of geen peg sonde omdat ze de neussonde niet via de neus meer in kunnen brengen. Vanwege de grote tampons. Ze proberen nu eerst de sonde via de mond mocht dat niet gaan moeten we de peg overwegen. Morgen gaan we kijken hoe ze daar op reageert. Iets over 21.30 moest mama mee naar de uitslaapkamer. De verpleegkundige had veel moeite met Danisha omdat ze erg onrustig is en bij elke aanraking van zich af mept (met de ogen dicht). Toen je mijn stem hoorde en ik je aanraakte werd je een stuk rustiger. Bij elke handeling praatte ik met je wat er ging gebeuren daardoor kon je goed ontspannen. Hoorde je weer de andere stem werd je weer bozer. We zijn tot 23.10 op de uitslaapkamer geweest tot dat alles stabiel was. We zijn nu gelukkig op de afdeling en de monitor blijft vannacht nog aan. De sondevoeding aangesloten maar op een lage stand. Dit hebben we weer gelukkig achter de rug! En tot nu toe geen gekke complicaties!!