Lumbaalpunctie

Vanmorgen had Danisha zin om Lysanne, Ryan en Mike naar school te brengen. Ze waren heerlijk aan het geinen met elkaar. Daarna zijn we door gereden naar het UMCG. Onderweg begon de buikpijn met name omdat ze nuchter moet zijn deze dag. We waren op tijd in het UMCG en zijn direct door gegaan naar de apotheek om de medicatie (6MP) op te halen. Toen naar de oncologiepoli en overleggen over de gemaakte afspraken van deze morgen. Daarin wisten ze met te vertellen dat ze vergeten waren om een CT scan te plannen. Zacht gezegd BAAL ik daar vreselijk van! Danisha had deze morgen nergens geen zin in. Vingerprik liet ze toe maar wou eigenlijk niet. Toen gingen we even kleuren en op eens was het klaar voor Danisha. Buikpijn wordt erger en ze moet geregeld huilen omdat ze zo veel trek heeft om wat te eten. De peg verpleegkundige heeft nog naar haar Peg wond gekeken en Danisha heeft naast haar peg wond een uitstulping wat pijnlijk is. Dit kunnen we helaas niet verhelpen. Het is een stukje maagwand wat naar buiten is gekomen. De maag is gevoelig en daarvoor gaan ze Nexium (maagbeschermer) uitschrijven hopen dat dan de buikpijn dan minder wordt. Het aanprikken ging moeizaam, ze deed het super maar ze wil gewoon niet meer. Omdat ze zich misselijk voelt heeft ze voor de zekerheid Zofran IV gehad. De Vincristine is gegeven omdat alle bloeduitslagen er goed uitzagen. Meester Arnold was er en Danisha was de eerste 10minuten actief bezig maar we zagen haar steeds witter worden. Op eens kwamen de tranen en het lukte haar gewoon niet. Meester Arnold zei meteen, je bent altijd z’n een doorzetter, dit is duidelijk een grens en we gaan stoppen en kijken de volgende keer weer. Danisha was moe en we zijn direct door gereden naar de Slaapdokter. Om 12.45 konden we gelukkig een bed krijgen waardoor Danisha lekker kon gaan slapen. Ze schrok wakker en zei meteen “is het al achter de rug?” Nee, helaas niet ze had ander half uur geslapen. Goed half 3 was ze aan de beurt voor de lumbaalpunctie. Danisha ging heel rustig erheen en was boos op iedereen en wou niks zeggen, zelfs niet tegen de slaapdokter Martine. Heel begrijpelijk natuurlijk allemaal. Danisha had tijdens de ingreep van de lumbaalpunctie een leerling dokter wat resulteerde in een foutieve aanprikken van de ruggenprik. Gelukkig deed de tweede poging een ervaren oncoloog. Danisha had veel moeite met haar zuurstof gehalte en had langer het zuurstofmasker op. Na een uur plat gelegen te hebben om de chemo goed zijn werk te laten doen in het hersenvocht. Kreeg ze steeds meer zin om wat te eten. Vanuit het ziekenhuis zijn we direct doorgereden naar Hengelo voor het zwemmen. Koste wat het kost daar wil ze heel graag heen. Ze heeft lekker rustig aan gedaan in het water en het voelde heerlijk ontspannen. Daarna in de auto werd ze misselijker en kreeg meer pijn. We kwamen ondertussen erachter dat Edith vergeten was om de medicatieaanvraag van de Nexium te doen. Dus hebben we de dienstdoende oncoloog gebeld en die heeft het voor morgen bij de dienstdoende apotheek een recept gefaxt. Thuis is Danisha gelijk door gegaan naar bed met een emmertje. En we zijn vanavond gestart met de Dexamethason.